…AYWKUBTTOD (later in het verslag gewoon The Trail Of Dead) toert naar aanleiding van het feit dat het 20 jaar geleden is dat ze het album “Madonna” uitbrachten. Met die plaat werden ze voor het eerst opgemerkt aan deze kant van de Atlantische Oceaan. Het is de laatste jaren bon ton geworden om een toer op te hangen aan een plaat, die dan integraal gebracht wordt. Vorig jaar toerden ze ook al met het doorbraakalbum “Source Tags & Codes” uit 2002.

Eerst mag Avalanche Party, een vijfkoppige groep uit North Yorkshire Moors - UK, het publiek in stemming brengen. Met zanger Jordan Bell heeft Avalanche Party een ideale frontman, hij doet me wat aan Charlie Steen van Shame denken of aan een jonge versie van Iggy Pop. Hij komt op het podium gestapt vanuit de zaal en trekt meteen zijn hoodie uit zodat hij in bloot bovenlijf staat te zingen. Ze openen furieus met “I'm So Wet” en “7”, twee nummers regelrechte garagepunk. De voet gaat dan even lichtjes van het gaspedaal met “Million Dollar Man”, dat ritmischer is dan de twee vorige songs en vaag aan The Doors doet denken. Jordan Bell springt enkele keren in het publiek en weet zo de boel nog meer op te zwepen. “Bugzy” is een midtempo rocksong en de spetterende uitsmijter “Solid Gold” is nog een kopstoot van jewelste. Hou deze groep in het oog want ze gaat nog potten breken.

The Trail Of Dead spelen zoals aangekondigd het volledige “Madonna” in dezelfde volgorde van de plaat. “Mistakes & Regrets” zet meteen de toon, Conrad Keely zingt/schreeuwt gedreven en drummer Jason Reece geeft het nummer een ongelooflijke drive mee. “Totally Natural” gaat op hetzelfde elan verder. Voor “Blight Takes All” wisselen Conrad Keely en Jason Reece van plaats, de zang van Jason is iets minder schreeuwerig dan die van Conrad. Conrad zingt de meeste songs maar af en toe is het de beurt aan Jason. De nummers zijn overwegend heel forse rocksongs maar “Clair De Lune” is wat rustiger en het melodieuze “Mark David Chapman” is zeker één van de hoogtepunten. Er wordt tijdens nummers regelmatig gegrepen naar het start/stop systeem, een kalm moment inbouwen om dan terug voluit te gaan. Het blijkt dat “Madonna” ook na twintig jaar niets van zijn kracht heeft verloren, goede muziek blijft beklijven.

Er wordt na “Madonna” gewoon verder gegaan met “It Was There That I Saw You”, het eerste nummer uit de volgende plaat “Source Tags & Codes”. Conrad had wel eerst gevraagd of dat ok was, maar daar waren de aanwezigen maar al te blij mee. Ze brengen met “Another Morning Stoner” en “Homage” nog twee songs uit hun doorbraakplaat. Afsluiten doen ze met “Will You Smile Again” uit “World Apart” (2005). Het podium wordt nu deels ingepalmd door enkele fans die volop filmen met hun smartphone. Hilarisch wordt het wanneer een vrouwelijke fan in een rolstoel over het podium rijdt. Conrad weet zijn kompanen nog te overtuigen tot één bisnummer. Dit wordt “Richter Scale Madness”, hun allereerste song (uit 1995) die op hun debuut uit 1998 staat. Het was lang geleden dat ik ze nog gezien had maar The Trail Of Dead heeft mijn verwachtingen ruim overtroffen. Ze zijn nog steeds een boeiende, relevante groep en in het genre epische rock de absolute top. Samen met voorprogramma Avalanche Party heeft het publiek een rockavond gekregen om duimen en vingers af te likken.

Setlist :
Mistakes & Regrets / Totally Natural / Blight Takes All / Clair De Lune / Flood Of Red / Mark David Chapman / Aged Dolls / A Perfect Teenhood / Sigh Your Children / It Was There That I Saw You / Another Morning Stoner / Homage / Will You Smile Again? // Richter Scale Madness

Lou van Bergen